Et quidem, inquit, vehementer errat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Nihilo magis.: Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
Bork: Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Erat enim Polemonis.: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Bork: Eaedem res maneant alio modo.
Perge porro;: Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Quibus ego vehementer assentior.
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda,
quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.

Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum
dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut
Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Omnis enim est natura diligens sui. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Quae cum dixisset, finem ille.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.